Mula kay Maria Corazon Delgado-Tolentino

Parang kaylan lang na ako ay bata pa,
Sa bayan ng Naujan ako nakatira
Pugad baboy daw sabi ng iba,
‘Di ko mawari kung bakit nga baga

Bakit may mga taong kay hahaba ng dila,
Na kung magsalita kala mo’y walang pula
Kung magbansag sa kapwa, kala mo sila’y dakila,
Pero ang totoo nya’y mas baboy naman pala

Pugad baboy man ang tawag sa lugar namin,
Ay masasabi kong e ano sa akin
Basta’t sa isip ko’y andidito pa rin,
Panahong kay saya’t kay sarap isipin

Itong lugar namin ay masasabing kay saya,
Mga kapitbahay parang magkakapamilya
Kapag wala kang ulam, magdala ka ng tasa,
Kahit isusubo na’y hahatiin pa nila

Pugad Baboy nga ba kaming matatawag,
Gayong mga tao dito noo’y kay papayat
Siguro’y meron ngang baboy kung magkalat,
Pero sigurado akong hindi naman lahat

Ngayon nama’y inyong silipin halos lahat sa amin,
May magandang narating, may magandang mithiin
Kapalarang naabot ng marami sa amin,
Maipagmamalaki ng mga anak namin

Lugar na Pugad Baboy, nasaan ka na ba?
Na hanggang sa ngayo’y hinahanap hanap ko pa
Lalo na’t maririnig mo ang boses ni Aling Sepa,
Na sa aking tenga ay parang musika

Sa Pugad Baboy na to ay nakita ko,
Masasayang ala-ala na itinatabi ko
At maikukuwento sa magiging apo ko,
Kung bakit nga ba “Pugad Baboy” ang naging tawag dito.